امور اتفاقی در آیین دادرسی مدنی چیست

مقدمه

خواننده گرامی سلام از اینکه مقاله ما را انتخاب کرده اید کمال تشکر را داریم.

مقاله ای که میخوانید از تیم قدرتمند وکلای کارپردازان می باشد که با همراهی مشاورین زبده دانش خود را در اختیار شما قرار داده است.

در این مقاله خواهید دانست که امور اتفاقی چیست. و قرار تامین خواسته و ورود شخص ثالث و جلب شخص ثالث به چه معناست و چه کاربردهایی در دستگاه قصایی دارند. و همچنین شرایط جلب شخص ثالث و دعوای متقابل را بررسی کرده و نمونه ای از رای قرار تامین را برای آشنایی شما آورده است. امیدواریم از خواندن این مقاله بهره کافی را ببرید.مشاورین ما در تیم وکلای کارپردازان به صورت شبانه روز در خدمت شما عزیزان هستند.

امور اتفاقی در آیین دادرسی مدنی در ایران به مواردی اشاره دارد که در طول رسیدگی به یک پرونده قضایی، به طور غیرمنتظره و اتفاقی رخ می‌دهد.

این امور می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

۱. ابطال دادخواست

۲. ترک پرونده

۳.تصمیم به تسویه

۴.تسلیم مال

در ادامه به توضیح و شرح این امور ۴گانه بیشتر می پردازیم: 

1. ابطال دادخواست:

ابطال دادخواست  یکی از مراحل مهم در آیین دادرسی مدنی است که به معنای لغو یک دادخواست توسط خود خواهان یا دادگاه است. در برخی موارد، طرفان ممکن است به توافق برسند و دادخواست را ابطال کنند. این ابطال می‌تواند به صورت کتبی صورت گیرد و در نتیجه دادگاه دیگر نیازی به صدور حکم ندارد.

در صورتی که خواسته طرفی را که برای رسیدگی به پرونده مطرح کرده است، خود به خود ابطال شود، این موضوع به عنوان یک امر اتفاقی در آیین دادرسی مدنی در نظر گرفته می‌شود.

2. ترک پرونده: 

ترک پرونده نیز به معنای لغو یک پرونده توسط خود خواهان است. در برخی موارد، طرفان ممکن است به توافق برسند و تصمیم بگیرند که پرونده را ترک کنند. در این صورت، دادگاه نیز پرونده را بسته و اقدامات قانونی را متوقف می‌کند.

در صورتی که هر یک از طرفین پرونده تصمیم بگیرند که از ادامه رسیدگی به پرونده منصرف شوند و پرونده را ترک کنند، این نیز به عنوان یک امر اتفاقی در نظام دادرسی در نظر گرفته می‌شود.

3. تصمیم به تسویه:

تصمیم به تسویه نیز به معنای تصمیم گیری طرفان برای حل و فصل یک مسئله قضایی است. در این صورت، طرفان ممکن است به توافق برسند و راهکاری برای حل مسئله پیدا کنند. تسویه می‌تواند به صورت خارج از دادگاه یا با رسیدگی دادگاه صورت گیرد.

 در صورتی که طرفین پرونده تصمیم بگیرند که اختلافات خود را به صورت داوطلبانه و با توافق تسویه کنند، این نیز به عنوان یک امر اتفاقی در آیین دادرسی مدنی در نظر گرفته می‌شود.

4. تسلیم مال:

 تسلیم مال نیز به معنای تسلیم یا واگذاری مال یا اموال به صورت دادگاه است. در برخی موارد، طرفان ممکن است به توافق برسند و تصمیم بگیرند که یک یا چند مال را به طرف دیگر واگذار کنند. این تسلیم مال ممکن است به صورت خارج از دادگاه یا با رسیدگی دادگاه صورت گیرد. در صورتی که طرفین پرونده تصمیم بگیرند که مال یا اموال مورد اختلاف را به صورت داوطلبانه تحویل دهند، این نیز به عنوان یک امر اتفاقی در نظام دادرسی در نظر گرفته می‌شود.

این امور اتفاقی در آیین دادرسی مدنی در ایران به منظور حل اختلافات و پایان دادن به پرونده‌های قضایی بدون نیاز به صدور حکم قضایی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

در کل، این چهار مفهوم در آیین دادرسی مدنی در ایران نشان دهنده امکانات و فرصت‌هایی هستند که طرفان در دادگاه دارند تا به توافق برسند و مسائل قضایی خود را به صورت صلح آمیز حل کنند.

این امکانات می‌توانند به طرفان کمک کنند تا هزینه‌ها و زمان صرف شده در رسیدگی به پرونده‌ها را کاهش دهند و به جای حل قضایی مسئله، به روش‌های دیگری برای حل آن‌ها روی بیاورند.

قرار تامین خواسته

در آیین دادرسی مدنی در ایران، قرار تامین خواسته یکی از مواردی است که به دادگاه اجازه می‌دهد تا به صورت موقت تدابیری را به منظور حفظ حقوق طرفین در نظر بگیرد. 

خواهان می تواند قبل از تقدیم دادخواست یا ضمن دادخواست راجع به اصل دعوا یا درجریان دادرسی تا وقتی که حکم قطعی صادر نشده است درموارد زیر از دادگاه درخواست تامین خواسته نماید و دادگاه مکلف به قبول آن است :

الف ـ دعوا مستند به سند رسمی باشد .

ب ـ خواسته در معرض تضییع یا تفریط باشد .

ج ـ در مواردی از قبیل اوراق تجاری واخواست شده که به موجب قانون ، دادگاه مکلف به قبول درخواست تامین باشد .

د ـ خواهان ، خساراتی را که ممکن است به طرف مقابل وارد آید نقدا به صندوق دادگستری بپردازد .

قرار تامین خواسته به دادگاه قدرتی قضایی می‌دهد تا در صورت لزوم اقداماتی را به منظور حفظ حقوق و منافع طرفین پیش بگیرد.

ورود شخص ثالث

 در آیین دادرسی مدنی ایران، ورود شخص ثالث به دعوای متقابل می تواند به دو شکل اتفاق بیافتد:

 اول، به توافق طرفین که با نظر به شرایط و موافقت طرفین ممکن است، دادگاه می تواند شخص ثالث را وارد کند تا به عنوان یک داور مستقل عمل کند.

 دوم، در صورتی که طرفین به توافق نرسند، دادگاه می تواند خود شخص ثالث را در نظر بگیرد و وظایف داور را به او واگذار کند.

شخص ثالث که در اینجا ممکن است یک داور یا خبرگی باشد، به عنوان مجری حاکمیت قضایی از طریق بررسی شواهد و آراء طرفین درباره ادعاها و دفاع هایشان، تصمیم نهایی را صادر می کند. 

هدف وجود شخص ثالث در دادگاه، حل منصفانه و عادلانه اختلافات است.

 جلب شخص ثالث

جلب شخص ثالث زمانی اتفاق می‌افتد که در جریان رسیدگی به دعوا هر دو طرف دعوا یا یکی از طرفین دعوا، شخص سومی را به آن دعوا ‌بخوانند تا در دعوا داخل شود و دخالت کند.

در جلب ثالث بر خلاف وارد ثالث، هر دو طرف دعوا علاقه‌مند هستند به حضور شخص سوم تا در دعوا داخل شود. طرفی که ثالث را جلب می‌کند، آن را جالب گویند و ثالثی که جلب می‌شود، مجلوب ثالث نامیده می‌شود. بر فرض مثال، شما تصور کنید که شخص الف، منزلی را خریداری کرده است و شخص ب به عنوان اینکه مالک منزل است، علیه الف طرح دعوا می‌کند. الف که به عنوان مدعی‌علیه قرار میگیرد، فروشنده یعنی شخص دیگری به نام ج را به دادرسی جلب می‌کند تا پاسخ شخص ب را بدهد.

شرایط جلب شخص ثالث

 ۱.جالب به عنوان یکی از طرفین دعوا مطرح باشد.

۲.دعوای جلب ثالث با دعوای اصلی مرتبط باشد و یا اینکه دارای منشا واحدی باشد.

۳.اظهار دلایل باید تا پایان نخستین جلسه باشد و تقدیم دادخواست حداکثر به مدت 3 روز بعد از جلسه باشد.

۴.دعوای اصلی هم باید در جریان رسیدگی باشد.

 دعوای متقابل

 دعـوای متقـابل به این معناست که پس از اینکه طرح دعوا توسط خواهان پرونده صورت گرفت، خوانده ی پرونده نیز دعوای متقابلی را علیه خواهان مطرح می نماید.

از لحاظ حقوقی دعوا به معنی مطابه ی حق و دادخواهی می باشد. در حقیقت این به عنوان یک روش قانونی برای احقاق حق و تثبیت آن می باشد. اما گاهی برای دفاع و یا با مقاصد دیگری خوانده ی پرونده نیز می تواند در مقام احقاق حق، اقامه ی دعوا نماید. در چنین شرایطی قانون به هر دو طرف دعوا، اجازه ی اقامه ی دعوا و مطالبه ی حق را تا زمان اثبات آن می دهد.

اما زمانی که یک شخص ثالثی به غیر از خواهان و خوانده وارد پرونده بشود و علیه هریک از آنها دعوایی را مطرح نماید این دیگر به عنوان مصداقی از دعـوای متـقابـل نیست. پس شرط دعوای متقابل ارتباط شکایت و دعوای شاکی با دعوای خواهان پرونده است.

نمونه رای قرار تامین خواسته 

قرار تأمین در خصوص درخواست خواهان مبنی بر صدور قرار تأمین خواسته بابت …… فقره سفته واخواست شده، دادگاه نظر به محتویات پرونده و مستندات ابرازی از ناحیه خواهان مستندا به مواد ۲۹۲ و ۳۰۹ قانون تجارت قرار تأمین خواسته و توقیف معادل ….. ریال از اموال بلا معارض …………. تا پایان دادرسی و صدور حکم صادر و اعلام می نماید. قرار پس از ابلاغ اجرا و قابل اعتراض در این دادگاه است.

رئیس شعبه سوم دادگاه عمومی تهران – دکتر....:

توجه: حسب ماده ۲۲۷ ق. آ. د. م با صدور قرار تأمین مدعی باید ظرف ده روز دادخواست ماهیتی بدهد. اگر چه این ماده نحوه اطلاع مدعی را از صدور قرار مشخص ننموده، لیکن چنین قراری باید به وی ابلاغ شود و قانونگذار مسامحه کرده است، اصلح بود ذکر می شد: «با صدور قرار تأمین و پس از ابلاغ به مدعی، ظرف ده روز دادخواست ماهیتی تسلیم نماید.»

تحلیل

در این رای نمونه، دادگاه به دلیل وجود شرایطی که حقوق و منافع طرف ضیاع می‌کنند، قرار تامین خواسته را صادر می‌کند. دادگاه بر این باور است که اقدامات اضطراری لازم است تا حقوق طرف را در مدت زمان دادرسی حفظ کند و یا در صورتی که پس از صدور حکم نهایی، جبران از طرف مقابل ممکن نباشد، اختیارات اجرایی را فرداً تامین کند.

در این رای، دادگاه به تحلیل مواردی از جمله عدم تحقق هدف اصلی قرار تامین خواسته، کاهش قدرت اقناعی مدیران و کارکنان تأمین و عدم ارتباط مستقیم با صاحبان حقوق و تعریض حقوق صاحبان حقوق می‌پردازد. سپس، به مرور به دستور دادگاه در خصوص قرار تامین خواسته در پرونده مورد نظر می‌پردازد و مواردی از جمله مبادی حقوقی و اسنادی که تأیید می‌کنند دارایی صاحبان حقوق در صورت عدم قرار تامین ممکن است ضایع شود.

نتیجه

نتیجه ای که می توان به طور کلی از این بحث گرفت این است که حتماً باید با یک وکیل آنلاین و مشاور کاربلد و خِبره مشورت کنید و با دانش کافی مشکلات قضایی خود را حل نمایید.مشاورین ما در تیم وکلای کارپردازان به صورت شبانه روزی در خدمت شما عزیزان خواهند بود.

Powered by Froala Editor